Χοράρχης:
Ο Πρωτοψάλτης κ. Ευάγγελος Σφακιανάκης

Ο Πρωτοψάλτης του Μητροπολιτικού Ναού
 Αγ. Τριάδος Πειραιώς
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΝΔΡ. ΠΕΤΤΑΣ

Γεννηθείς εις την Πάτρα και προικισθείς με εξαίρετον φωνητικόν τάλαντον, ο Αθανάσιος Πέττας του Ανδρέου υπήρξε μαθητής των κορυφαίων μουσικοδιδάσκαλων της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής Δημητρίου Μήτρου, Αθανασίου Καραμάνη και του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Κων/νου Πρίγγου.

Πάτρα, έτος 1946:
     Εις ηλικίαν 14ων ετών εχρημάτησε επί τριετίαν μαθητής του αειμνήστου Πρωτοψάλτου Δημ. Μήτρου παρά του οποί­ου και  έλαβε αρτίαν μουσικήν και θεωρητικήν κατάρτισιν.

Πύργος Ηλείας, Έτος 1949:
     Τη ευτυχή συγκυρία της καθόδου εκ Θεσσαλονίκης του Άρχοντος Πρωτοψάλτου κ. Αθαν. Καραμάνη, εις Πύργον Ηλείας, διδάσκεται παρ’ αυτού τα περί «εφαρμογής και εκτελέσεως» των Βυζαντινών μελωδιών και του Πατριαρχικού ύφους.

Κωνσταντινούπολις, έτος 1952:
     Ο αείμνηστος πατήρ του, Ανδρέας Πέττας, φιλεκκλήσιος και ένθερμος ζηλωτής της Βυζαντινής μουσικής, προτρέπει τον υιόν του Αθανάσιου δια να μεταβή εις Κων/πολιν προς διεύρυνσιν των μουσικών του γνώσεων, όπερ και εγένετο.
     Εις το Πατριαρχείον της Κωνσταντινουπόλεως, ο Αθανάσιος Πέττας, παρηκολούθησε και εδιδάχθη το μεγαλοπρεπές Πατριαρχικόν ύφος και την Τυπικήν Διάταξιν των Ιερών Ακολουθιών παρά του αειμνήστου Άρχοντος Πρωτοψάλτου Κων/νου Πρίγγου, με Λαμπαδάριον, τότε, τον αείμνηστον Άρχοντα Πρωτοψάλτην Θρασύβουλον Στανίτσαν.
     Κατόπιν πρακτικών και θεωρητικών εξετάσεων, γενομένων υπό του Άρχοντος Πρωτοψάλτου Κων/νου Πρίγγου, ο Αθανάσιος Πέττας έλαβε παρ’ αυτού Πιστοποιητικόν Σπουδών με τον χαρακτηρισμόν «Άριστα».

Πάτραι, έτη 1953-1958:
     Διετέλεσεν Πρωτοψάλτης εις διαφόρους Ι. Ναούς της πόλε­ως των Πατρών.

Πειραιεύς, έτη 1960-19561:
     Υπηρέτησεν ως Πρωτοψάλτης εις τον Ι.Ναόν Αγ. Βασιλείου Πειραιώς.

Λάρισα, έτη 1961-1963
     Διετέλεσεν Πρωτοψάλτης εις τον Καθεδρικά Ι. Ναό του Αγίου Αχίλλειου.

Αθήναι, έτη 1963-1991:
     Υπηρέτησεν εις διαφόρους Ι. Ναούς των Αθηνών και του Πειραιώς, ως Πρωτοψάλτης.

Πειραιεύς, έτος 1992:
     Κατόπιν προτάσεως του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς και Φαλήρου κ.κ. Καλλινίκου, ανέλαβε την Πρωτοψαλτίαν και την κατάρτησιν Βυζαντινού Χορού εις τον Καθεδρικόν Ι. Ναόν της Αγ. Τριάδος του Πειραιώς όπου και υπηρετεί μέχρι σήμερον.

Ως Διευθυντής Χορωδιών Βυζαντινής Μουσικής:
     Συνηργάσθη μετά του Ραδιοφώνου και της Τηλεοράσεως κατά τα έτη 1964-1985.
     Το 1976, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, συγκροτεί πρότυπον Βυζαντινόν Χορόν και πραγματοποιεί μεγάλην συναυλίαν εις το Δημοτικόν θέατρον Πειραιώς και εις διαφόρους πόλεις της Ελλάδος.
     Το 1986 μεταβαίνει εις Αυστραλίαν και παρουσιάζει το μεγαλείον της Βυζαντινής Μουσικής δια συναυλιών και ραδιοφωνικών εκπομπών.
     Ιδρύει, επίσης, εις Αθήνας μεγάλην χορωδίαν υπό το όνομα Βυζαντινός Μουσικός Όμιλος «Αθανάσιος Πέττας» σκοπόν την προβολήν και διάδοσιν της Βυζαντινής Μουσικής εις την Ελλάδα και το Εξωτερικόν.

Συγγραφικόν Έργον:
     Το συγγραφικόν έργον του Αθανασίου Πέττα, καρπός της μακράς και λαμπράς διακονίας του εις το Αναλόγιον, είναι τεράστιον, αποτελούμενον, κατά το πλείστον, εκ χειρογράφων. Εκ του τυπογραφείου εξήλθεν, μέχρι σήμερον υπό τον γενικόν τίτλον «ΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ», οι δύο πρώτοι τόμοι, ήτοι:

α)  Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΌΥΡΓΙΑ (Έκδοσις 1989)
β)  Ο ΜΕΓΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ (Έκδοσις 1994)
     αμφότερα πλούσια εις περιεχόμενον και εις πολυτελή έκδοσιν.

Εις το άμεσο μέλλον αναμένεται να εκδοθούν:
γ)   ΚΑΛΟΦΩΝΙΚΟΙ ΕΙΡΜΟΙ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ ΩΔΑΙ
δ)  ΕΠΙΤΟΜΟΣ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ (Συμπλήρωμα του Α΄ Τόμου)
ε)  ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΙ
στ)  ΜΕΓΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΝ ΔΟΞΑΣΤΑΡΙΟΝ
ζ)  Η ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΒΥΖ. ΜΟΥΣΙΚΗΣ
     (Συνοδευομένη υπό σειράς κασσετών)

Άλλαι Δραστηριότητες:
     Πολλοί εκ των μελωδιών του Υμνολογίου της Εκκλησίας μας έχουν, κατά καιρούς, ηχογραφηθεί υπό του Πρωτοψάλτου Αθανασίου Πέττα εις χορωδιακάς και μονωδιακάς εκτελέσεις και κυκλοφορούν εις «δίσκους» και «κασσέτες».
     Το πολυδιάστατον και αποδεδειγμένον, μέχρι της σήμε­ρον, ενδιαφέρον του Πρωτοψάλτου Αθανασίου ΙΙέττα δια την προβολήν και διάδοσιν της Εκκλησιαστικής Βυζαντινής Μουσικής συνεχίζεται μετά του ιδίου ανεξαντλήτου και ακαμάτου ζήλου, ο όποιος τον διακρίνει.